Wtorek 14.04.2020 r
Temat: Jajko i jego tajemnice
1.Gimnastyka smyka – ćwiczymy równowagę.
- Śpiewające Brzdące – Kura czy jajo? – Piosenki dla dzieci
- Bajeczka o jajku.
4. Zabawy z literką J – karty pracy
Środa 15.03. 2020r.
Temat dnia: Doświadczenia z jajkiem. Poznajemy literę „J, j”
1. Przypomnienie piosenki „Kura czy jajo?”.
2. Bajka edukacyjna „UBU poznaje literę J”
Czwartek 16.04.2020
Temat dnia: Ptasie gniazda
1. Oglądanie filmu pt. „Wędrówki ptaków”
2. Przypomnienie piosenki „Kura czy jajo?” – wielokrotne słuchanie piosenki – nauka metodą ze słuchu.
3. Słuchanie ciekawostek na temat skowronka.
Skowronek to skromnie ubarwiony ptak, który pięknie śpiewa. Zamieszkuje pola uprawne, łąki i pastwiska. Gniazdo buduje bezpośrednio na ziemi, w płytkim dołku, który wyściela trawą, włosiem końskim i cienkimi korzonkami. Dobrze je ukrywa. Gdy wraca do gniazda, nigdy nie ląduje w jego pobliżu. W ten sposób stara się, aby nikt nie podejrzał, gdzie się ono znajduje. Jerzyk jest najlepszym lotnikiem wśród ptaków. Jest podobny do jaskółki, ale większy i ma brunatno-czarne ubarwienie. Prawie cały dzień spędza w powietrzu. Ma bardzo małe nogi, co sprawia, że trudno mu się chodzi po ziemi i ma trudności z wystartowaniem do lotu z ziemi. Gniazdo najczęściej buduje w szczelinie muru, pod dachem lub w dziupli. Jako materiału używa wełny, włosia, drobnych traw. Zięba ma wielobarwne upierzenie, a jej cechą charakterystyczną są dwa białe paski na skrzydłach. Gniazdo buduje w rozwidleniu gałęzi lub przy pniu, z mchu i traw
4. Mądre bajki do słuchania – bajeczka „Trudna sztuka”
https://www.youtube.com/watch?v=B74tx2_aYG4
Spróbuj jak najdłużej postać na jednej nodze tak jak czapla i żuraw.
1. Słuchanie opowiadania M. Strykowskiej-Zaręby „Ptaki”.
Zadzwoniła babcia, ta, która mieszka pod miastem, na wsi, i powiedziała, że upiekła ulubione ciasteczka Ady, – przyjedziecie do nas? zapytała.
– no pewnie! – zapewniła Ada i dotąd namawiała rodziców, aż się zgodzili na wspólny wyjazd.
– Gdzie ciasteczka? – zapytała, gdy tylko zobaczyła babcię.
Olek nie był smakoszem ciasteczek, za to lubił towarzystwo dziadka. Odnalazł go w sadzie obok domu.
Dziadek obserwował niebo przez lornetkę. Olek zadarł głowę. W oddali zobaczył jakieś drobne punkciki.
– Bociany wracają. Co za widok! – dziadek uśmiechnął się promiennie.
– Naprawdę?! – Olek rzucił się biegiem do samochodu po swoją lornetkę. Po chwili był już z powrotem. – Zdążyłem?! Jeszcze je widać – pytał zdyszany.
Trzeba wam wiedzieć, że lornetki przybliżają i powiększają obraz, więc widok był niezwykły. Olek tak bardzo zagapił się w niebo, że nawet nie zauważył Ady, która przybiegła za nim z własną malutką lornetką. Patrzył na szybujące po niebie bociany. Widział ich rozłożone skrzydła, długie, wyciągnięte szyje, czerwone dzioby, a gdy poprawił ostrość, zobaczył nawet pojedyncze pióra w ogonach. Ptaki prawie nie poruszały skrzydłami, a jednak sunęły po niebie jak papierowe samoloty albo małe szybowce niesione wiatrem.
– Też chciałbym tak latać. Szkoda, że nie mam skrzydeł – westchnął.
Dziadek się uśmiechnął. – Ptaki mogą latać nie tylko dzięki skrzydłom. Ich waga też jest ważna. Są lżejsze niż my, bo mają lekkie dzioby i nieduże głowy. No i nie posiadają zębów, żeby mniej ważyć.
Na niebie było tłoczno jak na autostradzie. Nie tylko bociany wracały do domu na wiosnę. Leciały szpaki, pliszki i zięby. Jedne zawzięcie trzepotały skrzydłami, inne machały nimi tylko od czasu do czasu.
– Mógłbym na nie patrzyć bez końca. Żałuję, że tak późno poświęciłam się obserwowaniu przyrody.
Wierzcie mi, że jest to wyjątkowa przyjemność – mówił dziadek. – Nawet nie wiecie, co wyprawiają zwierzęta, gdy sądzą, że nikt ich nie widzi. Takich zabaw, psot i tańców nigdzie indziej nie zobaczycie.
Olka najbardziej zainteresowały zwierzęce psoty. – Pokażesz nam te psoty? – spytał.
– Oczywiście, wybierzemy się do lasu jutro z samego rana. Babcia pomoże nam przygotować kanapki i termos z ciepłą herbatą. Zabierzemy też mapę terenui to, co najważniejsze dla obserwatorów przyrody…
– dziadek spojrzał pytająco na wnuki.
– Ciasteczka! Wykrzyknęła Ada.
Olek popatrzył na siostrę z politowaniem. – Lornetki – poprawił ją.
Ich głosy wybawiły z domu tatę. Spojrzał w niebo na szybujące ptaki westchnął, podobnie jak wcześniej Olek:- Chciałbym latać ja ptaki.
– Lepiej nie. Musiałbyś wyrwać wszystkie zęby, a i tak byłbyś za ciężki – mądrze zauważył Olek.
– Głowę też masz za dużą- dodała Ada.
– Nie mówiąc o braku skrzydeł – dorzucił rozbawiony dziadek.
2. Rozmowa na temat opowiadania.
– Co robią ptaki wiosną?
– Dlaczego ptaki potrafią latać, a ludzie nie?
3. Obejrzyj film, a dowiesz się jakie ptaki powracają do nas wiosną.
4. Wykonaj zadania.
